Begin 2018 bracht ik een werkbezoek aan Over Morgen. Nadat we door twee gepassioneerde medewerkers uitleg kregen over de visie van Over Morgen, wist ik het; hier wil ik ooit aan de slag. De mentaliteit van handen uit de mouwen, creatieve oplossingen bedenken en de prettige ‘vibe’ passen bij mij. En nu werk ik bij Over Morgen! Ik stel mezelf graag even voor.
Het nadenken over de toekomst van onze leefomgeving houdt mij al geruime tijd bezig. Van nature ben ik nogal een bemoeial en ik maak mij druk over wat er om mij heen gebeurt. Zo ook over hoe onze leefomgeving eruitziet. Of het nu gaat om de inrichting van de straat of van een recreatiegebied.
Wat opvalt is dat we tegenwoordig te maken hebben met ruimteconcurrentie. Dat zie je in de straat én in het recreatiegebied. We willen met zijn allen van alles, maar dat willen we ook met z’n allen in hetzelfde piepkleine landje. Hier moeten we bij het opstellen van omgevingsvisies rekening mee houden.
Daarom moeten we keuzes maken. Een duurzame leefomgeving creëer je niet door alle wensen en behoeften in een gebied te proppen. Combineer mogelijkheden, oftewel benut schaarse ruimte beter. Daar zit de uitdaging. En die uitdaging begint niet morgen, die begon gisteren.
Vernieuwend en logisch denken
Met logisch nadenken kom je een heel eind. Maar wat voor mij logisch is, kan voor een ander onlogisch zijn. Het is daarom belangrijk om van elkaar te weten hoe je denkt en wat de belangen zijn. Als je dat van elkaar weet, kom je een stuk verder dan ‘een heel eind’.
Niet alleen logisch, maar ook vernieuwend nadenken, buiten de kaders om, helpt om tot de juiste oplossing te komen. Een oplossing waar het merendeel betrokken omwonenden en organisaties zich in kan vinden en waarbij nagedacht wordt over de toekomst. Dat is waar het om draait, dan is het voor mij juist. De nieuwe Omgevingswet gaat ons daarbij helpen.
Kriebel
Dat merkte ik toen ik gemeenteraadslid was in Weert. Alle belangen afwegen, de verbindingen leggen tussen de voor- en tegenstanders van een plan en vervolgens een creatieve toevoeging bieden. Bij ondernemers en omwonenden langsgaan om te vragen wat hun ideeën zijn. Participatie is namelijk een belangrijk onderdeel om te komen tot de juiste oplossing.
Zo deed ik dat bijvoorbeeld bij de herinrichting van de stationsomgeving, een zandafgraving en bij de visie op de veranderende binnenstad. Waarbij ik altijd oog houd voor de unieke kenmerken, want die vragen erom vergroot te worden. Van deze vraagstukken krijg ik het warm. Dan begint het te kriebelen. Het kriebelt om een bijdrage te mogen leveren om een klein stukje van ons land nét iets mooier te maken dan voorheen.
Lef tonen
Wat mij trots maakt is dat ‘decision makers’ lef tonen. Dat gebeurde in Rotterdam met de Erasmusbrug en de Kop van Zuid. Rotterdam, de stad waar ik zelf ook woon, maakte de letterlijke en figuurlijke verbinding tussen Noord en Zuid door middel van een icoon. De Kop van Zuid transformeerde van een industriegebied naar de hotspot die het nu is. Daar was lef voor nodig. Daar was visie voor nodig. En daar was doorzettingsvermogen voor nodig. Dat waar ik in Rotterdam zo trots op ben zou ik graag in meer steden willen zien.
De bloemen buiten zetten
Wat ik privé doe, is niet altijd zo groots en meeslepend, maar het helpt wel mee aan een duurzamere leefomgeving. De Erasmusbrug bouw ik niet bij mij voor op de stoep. Wat ik wel doe, is de bloemen buiten zetten. Een geveltuintje aanleggen om zo de straat te vergroenen. Vanuit het mooie Kralingen spring ik op de deelscooter of de fiets richting het centrum. Het liefst via een omweg om een stukje langs de Maas te kunnen rijden. De Maas doet mij ook denken aan mijn geboorteprovincie Limburg, dus dat is nooit verkeerd.
Vrijheid om te kiezen
Als we allemaal een kleine bijdrage leveren door bijvoorbeeld iets vaker de fiets of de benenwagen te nemen, komen we ook hier een heel eind. Het is voor mij wel belangrijk om de vrijheid te hebben om te kiezen op welke manier men zich verplaatst en leeft. Het moet praktisch blijven zonder door te slaan, maar wel met oog voor de toekomst. Bewustwording is daarbij de eerste, meest belangrijke, stap.
De mouwen opstropen
Met veel energie en passie wil ik graag de mouwen opstropen om samen met anderen invulling te geven aan vraagstukken over onze leefomgeving. In teamverband na- en meedenken over de dag van morgen, overmorgen, de dag erna en het liefst nog een stuk verder.