De (klein)kinderen van vandaag kunnen niet zelf beslissen over hun toekomst. Dat realiseerde ik me eens te meer toen ik me probeerde voor te stellen in wat voor wereld mijn kleinkinderen straks zullen leven. Ze moeten het doen met de besluiten die wij met z’n allen vandaag de dag nemen. Het is goed om zo nu en dan even stil te staan bij die verantwoordelijkheid.
Mijn kleinkinderen, een tweeling van bijna vijf en mijn pasgeboren kleinzoon maken zich (nog) niet druk om de toekomst en elke dag is een grote ontdekkingsreis. In alle onbezorgdheid spelen de meiden nu buiten, kijken tv en ervaren een tablet als iets vanzelfsprekends. De allerkleinste moet het allemaal nog ervaren want die is er net. Hoe zal hun wereld er over pak weg 20 jaar uit zien? Ik ben dan 80 en zal de langste tijd wel op deze aardbol hebben rondgelopen. Maar zij staan dan pas aan het begin. Ze moeten het doen met de besluiten die wij met z’n allen vandaag de dag nemen.
Beslissingen op basis van het nu
Soms vraag ik me af of men zich dat wel genoeg realiseert. Er zijn beslissingen waarvan ik wel eens denk dat ze genomen worden op basis van het nu. Beslissingen die goed zijn voor het aantal stemmers. Of beslissingen die te maken hebben met de ver-van-m’n-bed-show. Of de grootte van het ego…
Wat zouden zij doen?
Als die kleintjes bij machte zouden zijn wel zelf te beslissen over hun toekomst, wat zouden zij dan doen met de problemen van vandaag? Zouden zij het heel erg vinden wanneer zonnepanelen op (een klein deel van) agrarische grond worden gezet als dat zorgt voor voldoende duurzaam opgewekte energie? Zouden zij zich druk maken om een maximumsnelheid van 100 kilometer per uur als je daarvoor een beter milieu terugkrijgt? Zouden ze hetzelfde besluit nemen over de stikstof als wij, of zouden ze veel strenger zijn? Het is immers hun toekomst!
Zware last
Als ik naar ze kijk, probeer ik te begrijpen hoe zij denken over ons over 20 jaar. Hoe ze onze beslissingen van vandaag gaan ervaren. Er rust een zware last op onze schouders om deze aarde leefbaar te houden. Maar houden we echt rekening met de toekomst, hoeveel belang hebben we eigenlijk bij die schone wereld? Noem me een sentimentele opa, maar ik meen het wel.
Morgen
Ik werk inmiddels meer dan een jaar bij Over Morgen en ik merk dagelijks dat alle collega’s met passie bezig zijn met een betere leefomgeving. Dat werkt aanstekelijk. Ik ben ze dankbaar omdat ze bezig zijn met ‘morgen’ in plaats van met vandaag. Bezig voor de kinderen van nu.
Bedankt
‘Verbeter de wereld, begin bij jezelf’, zei mijn vader al toen ik klein was. Dat geldt voor iedereen, dus ook voor jou. Bedankt namens alle (klein)kinderen