Grootste uitdaging van aankomende jaren voor een duurzame leefwereld
Er zal een duurzame gedragsverandering nodig zijn bij overheid, producenten en consumenten. En ook in deze volgorde, willen we dit snel realiseren. Dit is een grote uitdaging, maar zeker mogelijk. Overheid en producenten hebben de grootste invloed op onze leefwereld en het is makkelijker afspraken te maken met enkel de verantwoordelijken aldaar, dan burgers te vragen hun (koop)gedrag op korte termijn aan te passen.
Hoe kun je bovendien, in een samenleving met groeiende ongelijkheid, van de onderkant van de (arbeids)markt vragen om gedragsverandering, als men al moeite heeft om überhaupt rond te komen. Zorgen dat deze groep mensen niet verder achterop raakt, zie ik dan ook als een tweede grote uitdaging om dit land leefbaar te houden. Té grote ongelijkheid zorgt uiteindelijk altijd voor instabiliteit en onrust in een samenleving. Om dit in een wereld van versnellende (technologische) ontwikkelingen) in de hand te houden, zou een overheid proactief moeten handelen. Dit betekent juist niet het indammen van globalisering en de vrije markt, maar het tijdig scheppen van de juiste kaders waarin deze kunnen floreren en er voldoende oog is voor een duurzame leefwereld.
Mijn kennis over ondernemerschap, duurzame mobiliteit en beleid inzetten
Een groot aantal Nederlandse bedrijven is intrinsiek gemotiveerd om voor duurzame verandering te zorgen. Dit is deels vanuit een maatschappelijke missie gestuurd, maar ook gedreven vanuit de wetenschap dat duurzame bedrijven beter presteren op lange termijn. Ik weet als geen ander dat dit geduld en investeringen vraagt, maar heb ook ervaren dat een goede vermarkting bijdraagt aan sneller succes. Duurzame innovaties falen veelal vanwege slechte vermarkting en gebrek aan facilitering of zelfs tegenwerking door overheidsbeleid. Duurzame koplopers die op lange termijn succesvol zijn, zouden met passend overheidsbeleid beloond moeten worden. Dit gebeurt nu niet en hierin ligt wat mij betreft dan ook een opdracht bij onze overheden.
De verduurzaming van mobiliteit is een stap die nú al gemaakt kan worden. Bovendien heeft vrijwel iedereen dagelijks een vorm van mobiliteit nodig en kent mobiliteit een zichtbare functie in onze leefwereld. Dit maakt dat mensen snel hun huidige voorkeur van mobiliteit kunnen inruilen, en dankzij de zichtbaarheid op straat, ook anderen weer kunnen inspireren dit ook te doen. De versnellende mobiliteitsontwikkelingen in de 20e eeuw hebben ons veel welvaart opgeleverd. We staan nu aan de vooravond van nieuwe doorbraken in mobiliteit, waaronder elektrisch vervoer, deelmobiliteit en autonoom vervoer. Deze ontwikkelingen zullen grote impact hebben op onze leefomgeving. We zullen nóg mobieler worden, ons goedkoper en ook nog eens zonder enige uitstoot kunnen verplaatsen. Het is vooral de vraag welke partijen de winnaars gaan worden in deze markt, en hoe we zorgen dat iedereen kan profiteren van deze ontwikkelingen.
Mijn kennis en ervaring op het gebied van duurzame mobiliteit, vermarkting en beleid zet ik graag in om overheid en bedrijfsleven de juiste incentives mee te geven om te komen tot een gedragsverandering bij burgers en henzelf. Ik heb gezien welk type beleid slaagt en faalt. Hierin marktontwikkelingen en beleid goed op elkaar afstemmen, is waar ik mij hard voor wil maken.
’s Werelds eerste elektrische taxiservice opgericht
In 2011 heb ik, samen met een vriend, Taxi Electric opgericht: ’s wereld eerste volledig elektrische taxiservice. We begonnen met vijf Nissan Leaf’s, groeiden snel en bouwden ’s lands eerste grote (snel)laadhub. Taxi Electric rijdt inmiddels met honderden chauffeurs op haar platform. Veel van deze chauffeurs zaten werkloos thuis in de crisisjaren. Wij hebben deze groep, bestaande uit grotendeels vijftig-plussers, opgeleid tot chauffeur en een nieuwe kans gegeven op een baan om trots op te zijn. Niet alleen onze groene, maar óók onze sociale missie is dan ook meer dan geslaagd. Onlangs opende Taxi Electric een tweede vestiging in Nijmegen.