Een week mocht ik rondrijden in een volledig elektrische Mercedes B-klasse: mijn eerste ‘eigen’ auto! Voordat ik vertel over mijn avonturen, wil ik eerst een bekentenis afleggen: ik heb nog nooit getankt. Ja, je leest het goed, ik heb nog nooit benzine of diesel in een auto gedaan. Menig kilometer heb ik gemaakt in auto’s van anderen. Mening kilogram CO2 heb ik uitgestoten. En iedere keer heb ik het geluk – of de pech, afhankelijk van je standpunt – gehad dat tanken niet nodig was of iemand anders dat prima kon doen. Een gevalletje wel de lusten, niet de lasten.
Maar bij een elektrische auto ontkom ik er niet aan. Mijn eerste stappen in de laadwereld waren wat onwennig: wiebelend op mijn hakken in het gras, jonglerend met de laadpas, de autosleutel en de dikke, inflexibele kabel. Maar na een paar keer de verkeerde kant van de stekker in mijn auto proberen te stoppen, ging het eigenlijk wel heel soepel. Mijn eerste ‘tankervaringen’ waren dus zo slecht nog niet.
En voorlopig zitten we, de elektrische rijders, nog vast aan die dagelijkse ‘tankbeurt’. Maar ik geloof dat generaties na mij eenzelfde bekentenis kunnen afleggen. De actieradius is dan zo groot dat dagelijks tanken niet meer nodig is. De actieradius van ‘mijn’ Mercedes beviel overigens heel goed: op en neer van Utrecht naar Den Haag en nog 50 kilometer resterend op de teller. Voor mijn Brabantse schoonfamilie is dit echter nog lang niet genoeg. Scepsis alom toen ik trots mijn nieuwe elektrische bolide kwam showen. Begrijpelijk, want zij sjouwen gerust een half bos mee in hun aanhanger van de ene naar de andere kant van het land en terug. Maar, gezien het comfort van de auto en de ontwikkelingen van de batterij, ben ik ervan overtuigd dat hier geen hele generaties overheen gaan, voordat ook zij hun klomp tegen een elektrisch gaspedaal zetten.
Vrienden en collega’s lieten meer vertrouwen zien. Over het algemeen waren collega’s die een testritje maakten positief verrast. Ook vrienden waren onder de indruk en keerden de auto binnenstebuiten om te zien hoe zo’n stekkerauto in elkaar steekt. Ook mijn vriend was onder de indruk, ondanks dat auto’s hem doorgaans koud laten. Tijdens onze zaterdagse meubelboulevard-tour reden we braaf op EcoPlus-modus. Maar vooraan het stoplicht ging de auto op sportmodus – in de volksmond beter bekend als raketmodus – en trokken we iedereen die naast ons stond eruit.
Snel optrekken is natuurlijk geen wereld verbeterende eigenschap, maar het is wel enorm leuk. Het was ook een van mijn heimelijke genoegen tijdens mijn benzineauto-tijdperk. En met zo’n elektrische auto neemt je winkans significant toe. Verder rijdt een auto op stroom heerlijk: stil, constant en comfortabel. Ik ben enthousiast! Elektrisch rijden biedt dus zoveel lusten dat ik de lasten van het dagelijks laden, die overigens heel klein zijn, helemaal voor lief neem. Nu nog voldoende openbare laadpunten, liefst hoge hakken-vriendelijk.