“Hoe voorspel je de gevolgen van een radicale innovatie?”
Toen ik in de VS studeerde had ik een studiegenoot die ‘the weather man’ werd genoemd. Hij was nogal opportunistisch in zijn plannen en toezeggingen en was daardoor net zo betrouwbaar als de voorspellingen van ‘the weather man’. Ook tijdens de colleges econometrie kwam het nogal eens voor dat onze economische voorspellingen niet uitkwamen. De theorie was dan niet fout, maar de praktijk bleek zich slecht naar de theorie te voegen.
We hebben allemaal, bewust of onbewust, verwachtingen van de toekomstige wereld om ons heen. De manier waarop duurzame energie in de toekomst wordt opgewekt is daarin een veelbesproken onderwerp. Elektrische auto’s zijn sterk in opkomst en de vraag rijst hoe hun rol zich ontwikkelt in de opslag van deze duurzame energie. Zoals bij ‘Smart Grids’. Hierbij gebruik je de accu van je auto om de overproductie van stroom in op te slaan. Dreigt een tekort, dan haal je het er weer uit. Met de vele beschikbare data kunnen we tegenwoordig nauwkeurige voorspellingen doen. Neem nou geboortecijfers. Aan de hand hiervan kunnen we goed inschatten hoeveel eerstejaars studenten er over 18 jaar zijn. De grote uitdaging ligt echter bij radicale veranderingen. Hoe gaan deze ons beïnvloeden? In het begin van deze eeuw was Google een kleine start-up en hadden Facebook, Youtube, Instagram en de smartphone nog lang het levenslicht niet gezien. In minder dan vijftien jaar hebben ze de manier waarop we informatie ontvangen en delen radicaal veranderd.
De auto, en in het bijzonder de elektrische, is op dit moment ook onderhevig aan radicale verandering. Accu’s worden gemaakt van lithium, maar er wordt gewerkt aan accu’s van suiker, water, waterstof, vanadium, lucht, aluminium, koolstof, hennep (en dan ben ik waarschijnlijk een hoop grondstoffen vergeten). Ook laadpalen, stekkerloze laadsystemen, elektromotoren, grondstoffen en automatische besturing van auto’s ontwikkelen zich razendsnel. Een radicale verandering? Ja. Maar geen onbekende. Het aantal modellen dat met een stekker wordt geladen stijgt, auto’s kunnen steeds verder op één acculading en de auto’s die nu –met stekker- verkocht worden zullen de komende jaren blijven rondrijden.
In mijn blog ‘proactief palen plaatsen’, roep ik gemeenten op goed te kijken naar de laadinfrastructuur van de toekomst. Een pittige uitdaging. Toch kan en moet je ook in een snel veranderende branche naar de toekomst kijken. Met focus op wat je wel weet, en rekening houdend met wat je niet weet. De onzekerheid beperk je door vooral niet te ver in de toekomst te kijken. Tel daarbij onze kennis over de marktontwikkeling van de auto’s, de laadinfrastructuur, laadgedrag en de steun vanuit de overheid op. Dan blijkt het met de onzekerheid eigenlijk wel mee te vallen.
Als gemeente weet je meer over je eigen burgers en openbare ruimte dan wie ook en die kennis is essentieel bij het maken van toekomst plannen voor elektrisch vervoer. Nu kan ik je niet vertellen wanneer mevrouw De Jong uit de Kerkstraat een elektrische auto gaat kopen. Maar ik kan je wél vertellen met welke laadoplossingen je per wijk, buurt en bouwblok de bewoners op een efficiënte manier kan faciliteren. Eén advies; verval niet in het dogma dat “je toch niet weet wat er gaat gebeuren” en dus maar niets doet of zelfs palen in het wilde weg gaat plaatsen. Gebruik in plaats daarvan jouw en onze kennis om goed voorbereid de toekomst in te gaan. Weet wat er op je af gaat komen en word geen ‘weather man’!