Een jaar geleden verhuisde Over Morgen van een wat saai kantoor in Ede naar de oude zeepfabriek in het bruisende De Nieuwe Stad in Amersfoort. Voor mij betekende dit slechts iets meer reiskilometers maar wel een verdrievoudiging van mijn reistijd doordat ik te maken kreeg met het fenomeen ‘files’. Nu we een jaar verder zijn lijkt het alleen maar drukker te worden op de weg. De economie trekt aan en iedereen stapt weer vrolijk in de auto. Ik had eigenlijk 2 opties: 1. zoek een nieuwe baan of 2. zoek een andere manier van vervoer. Optie 1 viel direct af dus dan door naar optie 2. Vanuit het dorp waar ik woon gaat geen fatsoenlijk openbaar vervoer dus ook dat kon ik wegstrepen. Fietsen dus. Maar dan wel elektrisch en het liefst een beetje snel: de speed-pedelec. Een elektrische fiets met trapondersteuning tot 45 km/u lijkt de uitkomst voor mij.
Onwetend als ik was ging ik opgetogen naar de fietsenwinkel om een proefritje te maken. Hoe moeilijk kon het zijn. Gewoon een elektrische fiets met een extra turbostand. Dit bleek niet helemaal de waarheid. Wat een keus (en wat een geld!). Uiteindelijk de fiets uitgezocht welke aansloot bij al mijn wensen en budget. Mijn auto is tenslotte ook geen Ferrari. Na de eerste testkilometers was ik al verkocht. Wat een geweldige manier van fietsen. Een reisafstand van 30 km leg je in een uurtje af. Wind door de haren, tranende ogen en vliegjes happend zat ik te genieten op deze fiets direct beseffend dat een fietsbril een must is om enigszins charmant op de plek van bestemming aan te komen. Want wat ga je snel.
In de tijd dat ik moest wachten op mijn fiets heb ik me eens goed verdiept in de regelgeving en daar schrok ik toch best een beetje van. Een speed-pedelec wordt gezien als brommer. Veel fietspaden zijn dus no-go waardoor je met je fiets tussen het geweld van bussen, vrachtverkeer en haastige automobilisten beland. Met deze fiets kun je max 45 km/u maar dan moet je wel stevig je best doen hoor. Beetje wind tegen en je zakt snel terug naar 30 km/u. Verder moet je in het bezit van je brommercertificaat zijn. Dit laatste snapte ik pas toen ik ook echt de weg op ging. Als je het aan mij vraagt zou je op deze fiets zelfs je rijbewijs B moeten hebben. Ik heb namelijk gemerkt dat de overige verkeersdeelnemers totaal niet in kunnen schatten hoe hard je nou eigenlijk gaat op je snelle e-bike. Ja, je hebt een fietshelm op en een geel kentekenplaatje dus je zou denken dat je wel opvalt maar met enige regelmaat word ik afgesneden door een inhalende auto die mijn snelheid niet juist inschat. Is dit onwetendheid? Moeten we fietsers op een e-bike beter zichtbaar maken door bijvoorbeeld fluorescerende hesjes te laten dragen?
Binnen de bebouwde kom word je van het fietspad geweerd. De normale e-bike mag op het fietspad maar de speed-pedelec hoort daar niet thuis. Qua maximale snelheid terecht maar qua kwetsbaarheid onterecht als je het mij vraagt. Het is en blijft een fiets. Bij het stoplicht ben je minder snel op gang dan bijvoorbeeld een scooter met geïrriteerde en toeterende automobilisten tot gevolg.
Vandaag viel mijn blik op een artikel in de Volkskrant. In 2017 zijn er voor het eerst meer dodelijke verkeersslachtoffers onder fietsers dan onder automobilisten. Dit inspireerde me om deze blog te schrijven want het artikel verbaast me eerlijk gezegd niks. Zoals ik al opmerkte weet ik eigenlijk niet waar ik thuishoor met mijn fiets. Hoe moet een ander het dan wel weten? We zijn in Nederland heel druk met het aanleggen van meer asfalt maar dit is vooral asfalt voor de auto. Waarom richten we ons niet meer op de fiets. Met de komst van de e-bike in het algemeen maken we steeds meer en snellere fietskilometers. Wegbeheerders zoals gemeenten, provincies en het Rijk zouden meer geld moeten stoppen in de verbreding van fietspaden en de kwaliteit daarvan. Meer mensen op de fiets en meer mensen de auto uit. Daar wordt toch iedereen gelukkig van? En als we dan ook nog werken aan de betere en eenduidige herkenbaarheid van de snelle fietser dan hoop ik dat het aantal ongevallen met fietsers drastisch verminderd.
Lopen en fietsen biedt oplossingen voor diverse ruimtelijke uitdagingen en
versterkt een integrale kijk op de leefomgeving. In opdracht van CROW en Tour de Force hebben wij de whitepaper ‘Fietsen en lopen: goud in handen’ gepubliceerd. Het doel is om betrokken professionals van overheden en andere partijen, zoals
verkeerskundigen, ruimtelijk ontwerpers, gezondheidsdeskundigen en
lokale organisaties actief in het sociale domein, te inspireren en concrete
handvatten te bieden.