“Are we wasting a good crisis?”

Toen in 2006 de vastgoedmarkt begon te voelen dat er geen sprake was van een tijdelijke dip en vanaf 2009 eigenlijk iedereen in Nederland wel merkte dat we te maken hadden met meer dan een crisis, zagen wij bij Over Morgen de kansen tot fundamentele verbeteringen direct. Iedereen had de mond vol van de crisis die ‘alles zou gaan veranderen’ en die ‘louterend’ zou gaan werken. We moeten vooral niet doen wat we altijd deden. Nieuwe oplossingen, grenzen verleggen en de dingen anders doen. Niet langer de makkelijkste weg, maar kiezen voor de beste weg. Een walhalla van mogelijkheden om de dingen eindelijk eens anders en beter te doen.

Maar we hadden nog steeds te maken met de gemeentelijke coalitieakkoorden uit 2010 (midden in de crisis!) die uit zelfbescherming vol stonden met one-liners als: “het zijn zware tijden”, “we moeten kiezen” en “het geld is op”. De lokale politici hebben zich goed ingedekt tegen alle pijnlijke besluiten die gingen komen en niet onterecht natuurlijk. Het aantal bestuurders dat ondanks de forse tegenwind van de laatste jaren toch de nek uitstak om als een ware ondernemer problemen op te lossen en ambities waar te maken is vele malen kleiner dan het aantal bestuurders dat het eigenlijk wel veilig vond om maar te verwijzen naar de winstwaarschuwingen uit het coalitieprogramma.

IJdele hoop

Ik had de hoop dat het besef dat we te maken hebben met een systeemcrisis lang genoeg zou aanhouden om het zo broodnodige ondernemende gedrag van de te sluiten gemeentelijke coalities voor de periode 2014 – 2018 in veel grotere mate terug te zien dan de huidige periode. Maar sinds een paar maanden vrees ik dat dat ijdele hoop was.

Nu namelijk het CBS, de EU en alle andere economische voorspellers en gretige politici maar blijven wijzen op het herstel, ontstaat er weer een vorm van optimisme en geloof in eigen kunnen en in de mogelijkheden van ons land. Ik ben van nature ook een optimist en zie en voel vooral het psychologische voordeel ervan. Echter dat optimisme moeten we niet overdrijven (de cijfers zelf zijn weliswaar positief maar lang niet voldoende om te juichen) en moet zeker geen excuus zijn om te vervallen in oude gewoonten.

Laat dat optimisme het geloof en de inspiratie geven om nu echt te gaan kiezen voor de beste weg en niet de makkelijkste weg. Laat het optimisme en goede berichten een stimulans zijn om grenzen te verleggen en dingen anders en beter te gaan doen. Want de invloed van de lokale politiek is groot op het leven van de burger: of het nu gaat om ruimtelijke ontwikkeling, cultuur of sociale zekerheid.

De beste weg

Er ligt een enorme kans om – met de opstekende wind in de rug – de komende 4 jaar enorme stappen te zetten en zo een herverkiezing zeker te stellen. Niet op basis van verwachtingsmanagement, maar als beloning voor ondernemend politiek gedrag dat gaat uitmonden in zichtbare resultaten. Ik hoop van harte dat de lokale politiek voor de beste weg gaat kiezen zodat we ergens de komende jaren met z’n allen concluderen: we did not waste a good crisis!

En oh ja, als u denkt: ‘van wie was die quote ook al weer?’. Hij was van een van de meest markante politieke leiders van de 20e eeuw. Hij leidde een natie in diepe crisis vanuit volstrekt kansloze en volledig geïsoleerde positie in de Tweede Wereldoorlog naar de overwinning. Door de natie zeker niet de makkelijkste maar wel de beste weg te wijzen. Sir Winston Leonard Spencer-Churchill.

Gepubliceerd: 11-03-2014