Van nature kijk ik graag vooruit, maar in deze blog kijk ik terug op een jaar Haagse wijkaanpak participatie in duurzaamheid. Wat zie ik in Den Haag gebeuren? Wat gaat goed en wat kan nog beter? In dit vierde en laatste deel van mijn serie blogs over de kracht van de Haagse aanpak van participatie in duurzaamheid neem ik u graag mee om de balans eens op te maken voordat we 2014 inrollen.

Het fundament staat en blijkt robuust
In een recent interview met een collega blog schrijver vertelde ik dat het fundament van de Haagse aanpak staat en voor zover ik kan overzien robuust is. In 2009 is de wijkaanpak bedacht en zijn twee wijken actief gestart. Anno 2013 hebben we 26 wijkinitiatieven en zijn er nog een aantal in wording. Een aanzienlijke groei waar weliswaar blijvende aandacht van de gemeente voor nodig is maar waar zelfstandige groei ook doorzet. Doordat we duurzame koplopers op een persoonlijke manier benaderen lukt het om voortgang en energie te mobiliseren die ook zonder ‘subsidie brandstof’ bruikbaar en blijvend is. Zoals een actieve bewoner het mooi verwoord “Wij gaan blijvend sneller dan de gemeente, rem ons niet af maar help ons wel focus te houden”.

Vallen en opstaan, fouten durven maken
Gaat het dan vanzelf goed? De Haagse wijkaanpak lijkt wel een 100% succesverhaal. Nee, het is voor alle betrokkenen vallen en opstaan. De stad is in beweging en participeert volop in de verduurzamingsopgave, dat is goed.

  • Dingen in de stad en het stadhuis kunnen slimmer en efficiënter en mislukken soms gewoon. Zo hadden we oprecht het idee dat we de administratieve rompslomp rondom subsidieregelingen tot een minimum terug gebracht hadden, maar de stad ervaart het anders! Zij roept op haar beurt harder te willen dan nu, maar merkt dat grote stappen maken nog een echte opgave is waar de gemeente en andere stakeholders bij nodig zijn. Het recent afgesloten energieakkoord is daar een goed voorbeeld van; samen lukt het om hier projecten binnen te realiseren maar ieder voor zich blijkt het toch nog een brug te ver.
  • Aftasten, de randen opzoeken maar vooral fouten durven maken en daar van leren is wat nodig is en wat we meer zouden mogen doen. Ook ikzelf maak me schuldig aan het af en toe kiezen voor de veilige weg die zorgt voor comfort en succes maar wellicht niet het resultaat gaat geven wat we zoeken. Fouten maken is moeilijk en vraagt veel van de stad en het stadhuis. Een gezamenlijke ambitie die we in 2014 maar eens moeten gaan uitvoeren en ervaren.

The closer you get, the less you can see

Meer nog dan ik dacht is de essentie van de Haagse aanpak van het jaar 2013: loslaten op inhoud en sturen op proces. De Haagse wijkaanpak staat of valt bij dit gegeven. Door de inhoud te laten aan de individuele initiatiefnemer, ontstaan dingen die onvoorspelbaar en daarmee vaak ook onvoorstelbaar zijn. Houd afstand op de inhoud want: “The closer you get, the less you can see”.

Veel duurzaam initiatief uit de stad is wankel en broos en zoekt hulp. Door een gestroomlijnd proces ontstaat overzicht, focus en zien mensen vaak sneller dan ze zelf vermoedden hun eigen perspectief. Het meest simpele voorbeeld hiervan is dat ik tegen een bewoner uit Laak zeg: “Wist u dat in de wijk Benoordenhout dit initiatief ook speelt? Daar is veel geleerd en samenwerken met hun is mogelijk”. Hulp, verbinding en perspectief bieden met het leggen van een simpele connectie, mooi he! Verbinden van initiatief maakt dat er versneld gekomen wordt tot duurzaam resultaat.

Perspectief op 2014 is wat mij betreft te formuleren als de volgende metafoor: doorgaan op de ingeslagen weg maar af en toe een onbekende zijweg nemen die wel eens dood kan lopen. De gemeente als gids en de stad bepaalt waar we naar op zoek gaan. We gaan verder op ontdekkingstocht, een goed vooruitzicht!

Gepubliceerd: 20-12-2013