Ik ben in de trein onderweg naar huis na een goede afspraak in Den Bosch. Mijn laptop heb ik meegegeven aan collega Jan Jaap voor onderhoud. Dat geeft mij de tijd, op aanraden van collega Gerwin, om de film Before the Flood te kijken van een van mijn filmhelden Leonardo DiCaprio. Vrolijk verlaat ik Den Bosch om vervolgens verdrietig in Den Haag uit te stappen. Onze wereld gaat kapot! Met betraande ogen loop ik over het perron. Hoe heeft het zover heeft kunnen komen?
Angst
Als je de film kijkt, word je ergens wel een beetje bang. Bang dat de wereld zoals die nu is er niet meer zal zijn voor mijn kinderen. De hete zomers worden nog heter en sneeuw wordt exclusief. Maar ook bang dat je er niks meer aan kan doen en de klimaatverandering onomkeerbaar is. De film drukt je met de neus op de feiten. We zijn allemaal te laat wakker geworden. Ben ik zelf ook te laat wakker geworden?
Trots
Na verdriet en angst komt de rasoptimist in mij gelukkig naar boven. Ik zit inmiddels op de fiets en ben bijna thuis. Ik ben trots op DiCaprio dat hij de film heeft gemaakt. Dat hij toegeeft dat ook hij pas net wakker is geworden. Trots op mezelf dat ik mijn huis duurzaam heb gerenoveerd, zonnepanelen heb aangeschaft, minder vlees ben gaan eten, biologisch ben gaan koken en in een hybride auto rij. En tot slot ben ik trots op Over Morgen. Wij maken werk van de energietransitie. Mijn collega’s en ik laten zien dat het anders kan. We worstelen met partijen om verder te komen en boeken resultaat.
Hoop
Ik hoop dat het anders kan, de wereld ook voor mijn kinderen goed zal zijn. Dat vraagt wel om actie, heel veel actie. Als collega, vader, broer, ondernemer en levensgenieter zet ik mij daar voor in. Vanaf nu met nog wat extra motivatie en optimisme. Dank Gerwin voor de tip, dank Leonardo DiCaprio en dank laptop dat je het even niet meer deed.